Njemački nedeljnik Junge Freiheit, poznat po svojoj bliskosti idejama tzv. Nove desnice, otvoreno je stao u odbranu predsjednika Republike Srpske Milorada Dodika, predstavljajući ga kao žrtvu “političkog progona”.
U tekstu koji prenosi RTRS, ovaj medij sukob između Dodika i Kristijana Šmita prikazuje kao “borbu za pravo naroda da odlučuje o sopstvenoj sudbini” i suprotstavljanje “centralizaciji BiH pod okriljem stranih uticaja”.
Iako se na prvi pogled radi o još jednom primjeru međunarodne polarizacije oko BiH, kontekst Junge Freiheita govori više od samog sadržaja. Riječ je o mediju čiju su uređivačku politiku istraživači i organizacije za praćenje ekstremizma opisivali kao “most između mainstream konzervativizma i krajnje desnice”, te kao platformu koja normalizuje anti-pluralističke stavove, relativizuje istorijske činjenice i povremeno koristi etnički i kulturni identitet kao političko oružje. Njemačko vijeće za štampu Presserat je, na primjer, 2013. godine izreklo javnu opomenu listu zbog diskriminatornog naslova o Romima.
Kada takav medij preuzima ulogu glasnogovornika Milorada Dodika, koji je u sukobu sa Zapadom, otvara se šire pitanje, ne samo ko brani Dodika, nego i zašto. Podrška dolazi iz političko-medijskog kruga koji već godinama gradi narative o “ugroženom suverenitetu” i “nametnutoj globalnoj agendi”, često u kombinaciji s kritikama liberalne demokratije i evropskih vrijednosti. U tom diskursu, optužbe za govor mržnje, autoritarne tendencije ili korupciju nerijetko se relativizuju, a akcenat se stavlja na navodnu odbranu “narodne volje” od spoljnog tutorstva.
Ovakva sprega interesa ima jasne posljedice. S jedne strane, učvršćuje priču da se vodi borba “na život i smrt” za očuvanje Republike Srpske, dok, s druge strane, šalje poruku da Dodik ima međunarodne saveznike, pa i među onima čija je vlastita demokratska reputacija upitna. Na taj način, priča o tome da li u BiH treba postojati međunarodni nadzor pretvara se u dio šire globalne bitke narativa. Granica između legitimne političke odbrane i opravdavanja autoritarnih poteza postaje sve tanja.
U praksi, to često znači da se pod plaštom “odbrane demokratije” promovišu oni koji u drugim situacijama te iste principe gaze – kroz selektivnu slobodu govora, ignorisanje ljudskih prava ili tumačenje suvereniteta tako da on pokriva političku represiju. U BiH, ovakvi narativi dodatno mute ionako zamućenu političku scenu.
Gerila.info
